Zwetend

Terwijl ik de zweetdruppels van m'n bovenlip afveeg en ik non stop word aangestaard door Cambodjaanse tuktukdrivers, begint mijn buik te kriebelen.

In de hitte sta ik te staren naar een schuifdeur die steeds opengaat en waar random mensen met dikke koffers verschijnen. Jep, ik sta al 1,5 uur hier te wachten en geen enkel gezicht was me bekend. TOT ik opeens het bruine hoofd van Ricardo zie. 

Overladen door blijdschap heb ik genoten van de dagen erna. Thank you honey.

De afgelopen weken vliegen voorbij. ik heb nog maar 3 weken stage te gaan. Natuurlijk kom ik dan niet meteen terug, don't worry. Eerst nog even olifanten en eilanden opzoeken. 

In mijn vorige blog, wat een jaar geleden lijkt, maakte ik een belofte om even haarfijn uit te leggen hoe ik nou eindelijk m'n draai heb gevonden. Komtie hoor.

Elke ochtend staat Sandep op zijn motor voor de deur om me op te halen, niet echt voor de deur, want alles is hier open. Onze eerste ontmoeting vind ik achteraf gezien hilarisch. 
Sandep is een van de mensen van mijn project. Geweldige man, maar zo dacht ik de eerste keer niet over hem.
Zonder elkaar gezien te hebben kwam hij me ophalen voor stage. Er kwam toen slechts een 'hello.' vanaf. Na de rit gaf ik aan dat ik het wel leuk vond dat hij een andere route ging dan ik de dag ervoor was geweest met de manager.
Die ene opmerking heeft ervoor gezorgd dat we dikke vrienden zijn geworden. Elke ochtend had Sandep een nieuwe route voor me uitgezocht, soms zwaar omrijden, i loved it, later op stage, jullie snappen me. 
Langs lotusvelden, bizons die in het water lopen, palmbomen, huizen op palen, rijstvelden, droge dorre meren en te leuke kindjes rijden is een geweldige manier om goed wakker te worden. 
Helaas heb ik nu alle routes wel gezien, maar nu worden de ritten ingevuld met lange gesprekken en korte stoppen bij lokale mensen. 

In the beginning it was rough. Mijn stage kwam niet helemaal overeen met de verwachtingen en dat hakte er behoorlijk in. Nu we een paar weken verder zijn heb ik er een totaal andere draai aangegeven. Wat doe ik nu? Een bibliotheekprogramma voor video's opzetten en de leraren trainen op het gebied van lezen en interactief lezen. Isn't it just wonderful? 

Zelf koken gaat niet, heel jammer, dus elke avond zijn we bij een restaurant te vinden. Het aanbod hier in Siem Reap is heel groot, je kan echt van alles vinden. Zo lichtte mijn hart op toen we carpaccio hadden gevonden (ptlbj).

Lopend op Pubstreet, de naam spreekt voor zich, komen mensen nu naar ons toe om te vragen waar iets is of hoe iets zit. Heel vanzelfsprekend geef ik antwoord en leg ik uit over het dollar/riel gebruik in de stad. In de avond realiseerde ik me dat dat vanzelfsprekende een grote rol speelt in je thuisgevoel hier. 

Dus ja, mijn draai is gevonden. Ik geniet, lach, huil, because yes I am a human too he Li?