Zeker niet saai

Met mijn benen in een kleermakerszit probeer ik op dit moment mezelf te beschermen tegen wat er hier op de grond loopt. Een aantal dagen per week werk ik op kantoor, aan mijn planning en activiteiten, saai denk je?
Nee, een heel avontuur deze ochtend. 

Mijn ochtend begon vandaag beter dan afgelopen week, toen werd ik om het uur wakker door de hitte en misselijkheid. Weet niet hoe, maar mijn klieren waren zelfs opgezet. Mijn lijst met kwaaltjes zal ik jullie besparen.

Isolde heeft mijn fiets gestolen vanochtend (nee hoor, ik leende hem uit, omdat ze haar fietssleutel kwijt is. I know, I am such a good friend). Rond 9 moest ik wel naar kantoor dus ging ik bij Merel achterop. Toen we langs de Burgerking reden maakte mijn hart een sprongetje. Een bord met: Frozen Fanta.

Yes.

Inmiddels zit ik nog steeds met mijn benen omhoog, als je jezelf al afvraagt waarom; ik laat je nog even in spanning. Zo is de situatie hier ook. Ik kijk om de minuut in paniek om me heen.

Van de week lagen Merel en ik ook met onze benen omhoog.. In een land als dit moet je af en toe even een risico nemen, denk ik.. 
Terwijl de andere meiden een amateur massage kregen waren wij aan het wachten in de andere 'kamer'. Kamer kan je het niet noemen, want het was dezelfde ruimte alleen werd het gescheiden door een paar paarse gordijnen en gebrekkig licht. Omdat we zaterdag voor een weekje gaan reizen moeten we natuurlijk niet zoveel werk aan onszelf nodig hebben, dus lieten we ons waxen. 

Oke, inmiddels zijn mijn benen aan het slapen en moet ik mezelf pushen ze even naar beneden te doen. Waarom doe ik zo moeilijk? One word: cockroaches. 

Het kantoor waar ik werk oogt heel schoon, je vergeet even dat je in Cambodja bent. TOT ik iets heel groots in mijn ooghoek op de muur zie. NO. Het glipt naar beneden en gaat op het bureaublad rennen. stel je even voor hoe paniek in deze situatie alles overneemt. Ik spring naar achter, half op schoot van een andere vrijwilliger. 
De lokale mensen hier lachen hard en willen het graag voor me doodmaken. Maar zoals het cliché gaat, cockroaches don't die. Ik zie ze ineens overal op de grond lopen en wanneer de vrouwen ze plat willen drukken met hun nietmachine beginnen ze keihard te rennen. Ze hebben het opgegeven en ik probeer te doen alsof ik geen watje ben...

Dus je begrijpt, slapende benen is nu het resultaat.